Het verhaal van moeder Aisha uit Delft
Een vast maatje, een vast gezicht voor langere tijd, dat is de winst
Aisha (42) uit Delft is hoogbegaafd en heeft een vorm van autisme. Tijdens haar zwangerschap een paar jaar geleden ervaarde zij veel stress. Haar relatie liep stuk, ze had geen inkomen en ze voelde zich onzeker over het aankomende ouderschap. Via haar verloskundige werd ze doorverwezen naar jeugdverpleegkundige Mirjam van Eijk. Die trof haar in crisis aan en begeleidt haar sinds die tijd. Dochter Faatima is nu bijna 2 jaar oud en het gaat goed met moeder en dochter. Mirjam staat van tijd tot tijd nog naast Aisha om haar te helpen als ze ergens zelf niet uitkomt. Ze geeft Aisha de ruimte om mee te denken en zelf beslissingen te nemen als ouder. Dat is belangrijk voor haar. “Ik voel me bij Mirjam veilig om alles te vertellen. Voordat ik hulp ging zoeken was ik wel bang dat ze misschien mijn kind gingen afnemen. Maar dat was snel weg toen Mirjam mij ging helpen.’”
Jeugdverpleegkundige Mirjam begeleidt Aisha vanuit Kasto: een initiatief waarin kwetsbare (aanstaande) ouders 2,5 jaar begeleiding ontvangen van zorg- en hulpverleners uit het sociaal en medisch domein, in principe via huisbezoeken.
Bekijk hier het ervaringsverhaal van Aisha.
(Beeldtekst: De eerste 1.000 dagen... Eén toegankelijk loket voor de begeleiding van (aanstaande) ouders in een kwetsbare situatie. Waarbij geboortezorgpartners en hulpverleners uit het sociaal domein nauw samenwerken. Vanuit de lokale coalitie Kansrijke Start in Delft.)
DOOR VREDIGE MUZIEK KLINKT GETIK OP EEN TOETSENBORD
AISHA: Mijn ex-man en ik, wij waren eigenlijk net met elkaar getrouwd.
Ik raakte volgens mij meteen in de eerste maand al zwanger.
Ja, hij zag het me niet doen. En, ja, daar ben ik heel erg onzeker van geworden.
Ik ben dat gaan geloven, dat ik mogelijk geen goede moeder zou zijn.
Sowieso, ik ben autistisch. Ik vind het heel moeilijk om mensen in te schatten.
Sociale interactie vind ik moeilijk, m'n dagen inplannen.
Ik weet gewoon niet zo goed wat ik nou moet verwachten van het moederschap.
Toen hij mij aangaf dat hij niet verder wilde met het huwelijk ben ik toch wel redelijk in paniek geraakt. Kan ik het wel?
MIRJAM: Ja, ik voelde haar paniek en ontreddering en radeloosheid heel sterk en ook wel de roep om hulp, van: ik kan dit niet alleen.
Ik merkte dat ze nauwelijks een netwerk had.
Ik ga samen met jou kijken om mensen om je heen te creëren die steunend kunnen zijn.
Dus we gaan gewoon op zoek naar hulpverlening die passend is.
Ik wist dat er binnen Delft ook Pinkies bestond.
Dat is een video-hometraining die heel erg gericht is op interactie tussen moeder en kind.
Gezien haar intelligentie valt zij dan niet onder de doelgroep dus heeft Team Jeugd ook meegeholpen wel gekeken met elkaar of ze daar toch gebruik van kon maken omdat wij wel met z'n allen dachten van: dat zou wel een heel mooi middel zijn om juist die eerste weken, maanden vaardigheden aan te leren.
Bijvoorbeeld samen oefenen om de baby op bed te leggen of samen in bad te doen hoe ontstaat het oogcontact.
En het gevoel dat je er niet alleen voor staat.
Toch de wetenschap dat je iemand kunt bellen als het nodig is.
Dat is ook al stressverminderend.
Dus juist die laagdrempeligheid en niet allerlei organisaties moeten bellen met bureaudiensten.
Zij ontwikkelt zich heel erg goed.
Ik denk van: ja, dan doe ik het toch wel... Of, ik... Dan gaat het toch wel goed.
Ondanks dat begin.
DOOR DE VREDIGE MUZIEK KLINKT EVEN GETIK OP EEN TOETSENBORD
(Beeldtekst: Werken met één loket en één maatje levert winst op voor alle betrokkenen én vooral voor ouders en kind. Het Nederlandse wapenschild met daarnaast: Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport. Het beeld wordt oranje met wit. Beeldtekst: Dit is een productie vanuit het stimuleringsprogramma lokale coalities Kansrijke Start. Een productie van de Rijksoverheid. Rechtsonder staat het logo van Pharos.)
STILTE